“Leven is gemakkelijker dan men denkt. Al wat je moet kunnen is het onmogelijke aanvaarden, het onmisbare missen en het onverdraaglijke verdragen.”
[Kathleen Norris]
Niet mis te verstane kost. Zeker niet in deze novembermaand met al het nieuws in de wereld.
Als een koe probeer ik regelmatig te kauwen en te herkauwen.
Op woorden. Op verhalen. Op gesprekken die gevoerd worden. Op discussies die verhit raken. Op voor, op tegen. Op wij, op zij. Op hier, op daar. Op niet doen of vooral wel doen. Op door gaan, op stil staan.
Deze maand, met alles wat gebeurt en de reacties hierop, biedt meer dan genoeg voedsel voor dit proces.
Alleen een koe is een specialist in verteren. Dat ben ik niet.
Dat herkauwen is een specialistisch verwerkingsproces waarbij het voedsel zachter wordt en zo neemt een koe alle voedingsstoffen goed tot zich.
Hoe krijg ik al dat harde geweld in de wereld tot een zacht verteerbaar goedje zodat het wat makkelijker te aanvaarden wordt?
En, een koe heeft voor dit verwerkingsproces vier magen. Die heb ik niet. Wat bij mij naar binnenkomt ligt soms gewoon al zwaar op één maag.
Dus, een koe is een koe en ik ben een mens, maar ik blijf mijn best doen om te verwerken en te verteren.
Is bovenstaande quote een “waarheid als een koe”? Voor mij niet, nee. Ik neem de quote vooral mee in die ene maag van mij. Als voedingstof, voor het steeds opnieuw mijn balans opmaken. Om het aanvaarden, het missen en het verdragen wat soepeler te kunnen verwerken.
Mieke
November 2015
