Gezoem op de achtergrond
geeft aan dat er dingen zijn.
Woord en wind hebben wij nodig
om het te kunnen verdragen.
Gezoem op de achtergrond
klaagt aan dat er dingen niet zijn.
Een andere herinnering hebben wij nodig
om niet krankzinnig te worden.
Gezoem op de achtergrond verkondigt
dat er niets is
dat niet kan bestaan.
Met stilte gevoerde stilte hebben wij nodig
om te aanvaarden dat alles bestaat.
Gezoem op de achtergrond
onderstreept hoe kil de dood is.
De som van alle liederen
en het overzicht van alle liefdes
hebben wij nodig om dat gezoem te dempen.
Tenzij op een doordeweekse middag,
maar dan wel één die open is,
een vogel op de lucht neerstrijkt
als was ook lucht een tak.
En dan zal alle gezoem stokken.
[Roberto Juarroz]
“Tijdens zijn voordrachten gebruikte Juarroz zijn rechterarm en hand om zijn woorden kracht bij te zetten. Hij speelt met de lezer, werpt een vraag op, doet daar nog wat bij, zet de hele zaak dan plotseling op zijn kop en komt dan tenslotte heel ergens anders uit dan de lezer na de eerste regels had gedacht. De term ‘verticaal’, van boven naar beneden, of andersom, is voor hem essentieel; van horizontaliciteit krijg je slaap, zegt hij”.
Veel meer gedichten en informatie over deze bijzondere Argentijnse dichter, essayist en professor literatuur via:
https://www.bol.com/nl/p/verticale-poezie/1001004002001148/
