Het is lastig autorijden met een vrouw naast je die een gedicht voorleest van iemand die je niet kent en dat je raakt per voorgelezen zin. Dit gedicht gaat over mijn passagier en haar compagnon. Ik volg ze al jaren. ‘Passievolle rauwdauwers’ die in korte tijd een plek in mijn stad hebben heroverd. Het was een strijd om te laten gaan wat niet meer mogelijk was en om te kunnen zijn waar zij nu geland zijn. Ze liggen me na aan het hart; warme gastvrouwen die snappen wat fijn en lekker is. Waar behoefte aan is. Ik wijs mijn klanten weleens op hun zaak, als ze nog tijd hebben of willen nemen. Om daar, onder het genot van bijvoorbeeld een worteltaartje, wat voor zich uit te staren of juist actief te zijn, door op te schrijven wat ze net in ons gezamenlijke werk ervaren hebben en waarmee ze de komende weken fier aan de slag willen gaan.
Het is een aparte ervaring om de schrijfster van het gedicht wat later te ontmoeten (tijdens de innemende Kunstroute Culemborg, ontstaan naast het fraaie tweejaarlijkse LekArt Festival) en dan te zien dat de foto – waarvan ik wist dat deze nog bij het gedicht door haar gemaakt zou gaan worden – precies beantwoord aan het beeld dat ik voor ogen had. Het leek op een geplande ontmoeting zonder agenda. De schrijfster had gehoord van mijn tranen over haar tekst, ik had tevoren aangevoeld hoe beeld met tekst zouden gaan samenvallen.
Met worteltaart en muffin hebben zij en ik deze week uren met elkaar uitgewisseld. Een feest van herkenning: op de plek waar het warm is proef je elkaars hart. Ik ontmoette weer een nieuwe ‘passievolle rauwdauwer’. Hannah, wonderfool wijs wijf, ik zie je graag weer in december voor een vervolg op ons, fiere madammen die het leven beklimmen. Dan met iets vanuit de oven in de Gelderlandfabriek, de andere gebolwerkte hotspot in de stad.
Het zijn dit soort onmoetingen die mij steeds doen beseffen hoe fijn het leven, wonen en werken is in mijn stad. Zoveel al gebeurd in bijna 700 jaar, zoveel meer nog steeds mogelijk, zoveel alsnog te ontvouwen en samen uit te rollen.
“Ik schrijf als ik gebeten word” zegt Hannah bij haar verzamelde werk. Dat werd ik deze week, ‘gebeten’ en dat laat ik graag lezen.
Hier proeft het hart
De papklok slaat bijna tien
de stad sluit zich somber in
de gevestige heren van Culemborg
trekken hun grauwmantels om zich heen
de vlaskoorden binden het volk
op calvinisme en cleijn importantie
hun burgergeesten op de mangel
tot het moes van weleer
verzet broeit in de vrouwen
Veel later beklimmen fiere madammen
opnieuw
het blauwsteen van de stadhuistrap
met in lekwater gewassen voeten
het vaandel van hun blauwe schorten
kraait het oproer als van toen
Met bourgondisch schuimende monden
de blik op oneindig en lul-maar-an
dwingt hun kennis van lekkers
bestuurlijk de heren een vuursteen af
euforisch ontsteken ze vreugdevuren
hun kaars
hun ovens
hun stad
en
veelkleurige serpentines
sluizen als rivieren
schepen met zeilen van triomf
vol bonte burgerij
het stadshart door
drijven lekkers aan de lek
licht en dankbaar onthaald
binnen in de binnenstad
hier is het warm
hier proeft het hart
[Hannah Rood, vrij naar Luyt Wortel; vrouwenopstand, Culemborg 1650]
Photographs and words: Hannah Rood www.hannahrood.nl
Locatie 1; Lekkers a/d Lek, Varkensmarkt 14 Culemborg
http://lekkersaandelek.nl
Locatie 2; De Gelderlandfabriek, Stationsweg 7 Culemborg http://www.degelderlandfabriek.nl
Locatie 3; Mieke Steenveld/ JATTA, Tulpstraat 73 Culemborg
https://www.jatta.nl
2018: Culemborg 700 jaar (LekArt, Kunstroute en nog zoveel meer in ontwikkeling)
http://www.culemborg700.nl
https://www.lekart.nl
http://www.kunstrouteculemborg.nl
