Laten gaan & vertrouwen geven.
De eerste toets-weken voor de examenleerlingen van de middelbare school staan voor de deur. Dé aftrap naar het centraal schriftelijk in mei volgend jaar.
Spannend… Maar voor wie eigenlijk?
Bij mij thuis wordt er gestaag geblokt. Intussen krijgt het profielwerkstuk (PWS ) steeds meer vorm en is er hard “Yesss” geroepen voor een 10 voor Duits voor één van de losse modules. Zoonlief is relaxed. Hij combineert havo, chillen, verkering en een baantje vooralsnog moeiteloos. Niks geen neurotisch gedoe. Zó relaxed dat het eigenlijk eng stil is. Ik herinner mij dat ik zelf gedetailleerde schema’s maakte en mij daar ook strikt aan moest houden. Eten op een precies tijdstip was daarin van groot belang. Het huis was te klein als we 5 minuten te laat aan tafel zaten. Mijn schema door de war en de rest van het gezin werd er in meegesleurd. Great!
Ga ik het dan nu meemaken dat een examenjaar ook een ontspannen jaar kan zijn? Ik hoop het! Tegelijkertijd realiseer ik me dat ik daar vooral zelf het een en ander in te doen heb. En ik denk dat ik de kernwoorden gevonden heb: ‘Laten gaan & vertrouwen geven’. Laten gaan: of hij überhaupt een eigen planning maakt. En hoe. Vertrouwen geven: dat zijn eigen inzicht in wat hij denkt dat hem te doen staat ok is. Laten gaan: dat hij ook gewoon naar feestjes gaat en ik dit niet ineens moet gaan beperken. Vertrouwen geven: dat hij het kan en niet alles met argusogen volgen of boven op zijn nek springen. Laten gaan & vertrouwen geven betekent dus vooral ook zelf ontspannen blijven.
Maar ja, ook als ik ontdek dat zoon en vrienden met één ding wel héél druk zijn op dit moment, namelijk waar gaat de traditionele eindexamenreis naartoe? In de gevormde Whats-App groep worden driftig vakantielocaties aan elkaar voorgelegd en vervolgens weer afgeschoten. De kosten worden berekend, de voor- en nadelen van all-inclusive uitgeplozen, en dan blijkt zelfs dit laatste nog erg duur. De vraag of wij ouders even wat geld voor willen schieten is dus ook al gesteld. En het lijkt er op dat ze naar Chersonissos gaan. Over laten gaan & vertrouwen geven gesproken…Net nu ik ook het boek Hemelvaart van Judith Koelemeijer aan het lezen ben, wat zich in Griekenland afspeelt. Zes meiden op vakantie na hun eindexamen en waarvan er maar vijf levend terugkeren. Beter nu dan in mei denk ik dan maar. Of niet natuurlijk.
Maar als ik eerlijk naar mijn eigen acties kijk – eind jaren ’70 – was ik zelf eigenlijk niet anders. Sterker nog, het laten gaan dwong ik af en dat hebben mijn ouders goed gedaan. “Wij weten dat jij niet in zeven sloten tegelijk loopt” hoorde ik mijn vader regelmatig zeggen. Laten gaan & vertrouwen geven ten top.
Nu sta ik zelf voor die opgave. Voor dit jaar, voor die geplande vakantie in mei en voor alle stappen die mijn zoon daarna gaat zetten. Gisteren riep hij nog: “Mam, wij moeten binnenkort ook nog maar eens praten over een tussenjaar”. “Tuurlijk joh, gaan we doen…”
Ik wens iedereen met kinderen in een examenjaar de komende maanden veel wijsheid, kalmte en succes met het ze-laten-gaan.
Mieke Steenveld
