Lege stoel

Klanten nemen normaal gesproken afscheid na een bepaalde tijd. Klanten kunnen ook ineens wegvallen. Omdat ze letterlijk vallen, in de herfst bij het ruimen van blad in het weekend. Een ongeluk, zoveel vaker in en rondom onze huizen voorkomend dan wij ons, denk ik, beseffen.

Plots, eensklaps, bruusk, ongedacht, onaangekondigd, onverwacht, plompverloren, abrupt. Zomaar zat hij die avond in dat weekend niet meer aan tafel bij zijn vrouw en zijn kinderen. Ik heb hem twee keer mogen ontmoeten. Na zijn eerst gesproken woorden keek ik hem enigszins bevreemd aan. “Jaha…ik ben zijn broer” zei hij lachend. Toen zag ik het ook meteen. Aimabele mannen uit het oosten van het land. Types ‘niet kakelen, maar eieren leggen’. Broer ging ook meteen op eigen wijze op onderzoek uit en gaf daar vrolijk een eerste verslag van.

En nu is er een lege stoel. En zijn er heel wat lege stoelen, op al die plaatsen waar hij een plek had. Er zal niet meer door hem gesproken worden maar óver hem gesproken. En op andere wijzen mét hem, schat ik in. En nog heel lang vermoed ik. Zijn lege stoel mag plek hebben en plek behouden.

Laten wij ons alsjeblieft voldoende genoeg steeds opnieuw van allerlei beseffen…dat wij bijvoorbeeld vandaag een stoel hebben kunnen pakken en ergens bij hebben kunnen aanschuiven.

Dag A !

Mieke

Met toestemming van zijn broer gepubliceerd.

Dit bericht is geplaatst in Geen categorie. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *