In 1917 schrijft Dirk Witte, in een worsteling met zijn eigen verlangen naar de kunstwereld en de wens van zijn ouders voor een ordentelijk leven te kiezen, het fameuze lied ‘Mensch, durf te leven’. Dit werd voor het eerst vertolkt door Jean Louis Pisuisse in hetzelfde jaar en is in de ruim 100 jaar erna door tal van generaties vaak samen gezongen (mijn man met zijn broer) en vertolkt (o.a. Wende, Shaffy, van der Lubbe)
“Het lied ademt verzet, nodigt uit tot kritisch nadenken en wordt vol bravoure gebracht; het is een groot succes in naoorlogs Nederland.”
Dit zijn woorden van Roxane van Iperen in haar boek ’t Hooge Nest. Het huis in Bussum waarvoor Dirk Witte precies 100 jaar geleden de bouwopdracht geeft. Het huis dat onderduik-en verzetsvilla wordt tijdens de 2e wereldoorlog, bestierd door twee joodse zussen. Het huis waarin de schrijfster nu met haar gezin woont.
Prachtig schrijft deze, het leest als een ode aan heel veel mensen en zeker aan de zussen Janny en Lien Brilleslijper. Hoe vaak het lied van de eerste bewoner in die jaren hardop gezongen heeft kunnen worden, geen idee, maar de hartewens van de eerste bewoner is hier letterlijk geleefd tot het – toen – niet langer meer mogelijk was.
Een wonderschoon boek met ook een ode aan een aan de orde zijnd lied. Mensch, durf te leven! “Met kracht declameren”, schreef de Witte 100 jaar geleden al boven zijn lied.
Je leeft maar heel kort, maar een enkele keer
En als je straks anders wilt, kun je niet meer!
‘Mens, durf te leven!
Vraag niet elke dag van je korte bestaan:
Hoe hebben m’n pa en m’n grootpa gedaan?
Hoe doet er m’n neef en hoe doet er m’n vrind?
En wie weet, hoe of dat nou m’n buurman weer vindt
En – wat heeft ‘het fatsoen’ voorgeschreven!
Mens, durf te leven!
De hele tekst en muziek: Dirk Witte (1885-1932). Repertoire: Jean- Louis Pisuisse, Ramses Shaffy, Jenny Arean, Wende Snijders e.v.a.
Boek “’t Hooge Nest’. Auteur: Roxane van Iperen
