Vorige week was ik in IJsland. Een land met 350.000 inwoners op drie keer de oppervlakte van Nederland. Wat een spectaculaire natuur. Wat een magie. Wat een leukerds daar. Niet dat iedereen elkaar letterlijk allemaal kent maar je snapt de uitleg dat de betrokkenheid op elkaar enorm groot is. Samen levend op een geïsoleerd eiland en te maken hebbend met extreme natuurkrachten.
Mij werd verteld dat dit heeft gezorgd voor een veerkrachtige bevolking met sterke familiebanden, belangrijke tradities en een stevige relatie met de natuur. Naar deze natuur kun je alleen met open mond kijken; je bent en voelt je letterlijk klein naast gletchers, geisers en watervallen en onder het noorderlicht (wonder boven wonder mogen aanschouwen).
De zorgen van (een deel) van de wereld trekken op bepaalde plekken ook letterlijk aan je voorbij; afgebroken ijsschotsen drijven voor je neus langs en hun restanten vind je later op het strand. Waar ze weer wat later voorgoed verdwenen zijn. Gesmolten. Een proces dat niet meer stopt en waar de vele vulkanen wakker door worden (in 2010 had het al een flinke invloed; de vulkaanaswolken door de vulkaanuitbarsting onder de gletsjer Eyjafjallajökull zorgde voor grote verstoringen in de luchtvaart in Europa, met al van alles aan gevolgen van dien).
In de tussentijd, en laten we hopen dat dit nog lang duurt, houdt men dit proces nauwlettend in de gaten. Dat doet men voor zichzelf en ook voor ons. Hun ‘beslommeringen’ zijn ook die van ons en oneindig betekenisvol. Daar kunnen we met elkaar nog meer rekening mee gaan houden. Of eerst nog wat verder “op kauwen en mijmeren’. Muziek helpt mij meestal in zo’n proces. Misschien jou ook. Daarvoor, uit IJsland, het melancholieke Particles. De componist is Ólafur Arnalds (schreef o.a. de soundtrack van de The Hunger Games I). De Volkskrant zei over hem: “Arnalds maakt filmische muziek waarbij je de tektonische platen haast hoort schuiven”. Zang is van Nanna Bryndís Hilmarsdóttir (leadzangeres van the band Of Monsters and Men, waarvan we het nummer ‘Little Talks’ vast allemaal weleens gehoord hebben). Plus een mooi stel muzikanten op een trap…
Mogelijk geraakt door het nummer, luister dan ook eens naar deze Islands Songs. Een muzikaal filmproject waarbij Olafur iedere week, gedurende zeven weken, naar een andere plek in IJsland trok. Daar werkte hij vervolgens samen met een lokale artiest om in één week een compositie te maken. “Een klein beetje ambitieus, wondermooi uniek en uitermate creatief.”
Wie wil ook deze eigenschappen toebedeeld krijgen…?
Foto’s zijn vorige week gemaakt.
