Een van de pluspunten van wandelen is dat het ons tijd biedt voor reflectie – op ons leven, op ons lot, op de toestand van de wereld, en dat we al wandelend dingen op een rijtje kunnen zetten. Solvitur ambulando is de klassieke Latijnse omschrijving, het nobele motto van de voetganger. ‘We lossen het op door te wandelen.’
Op 1,5 meter afstand van elkaar, in een nieuwe realiteit. Door zo te wandelen, en überhaupt te wandelen, verandert ook niet meteen de situatie waar we met elkaar in zitten maar ons perspectief erop kan er mogelijk ietwat door verschuiven. Perspectief in de context van wat je op dit moment ziet, als uitzicht, samenhang, kans, toekomst, vooruitzicht, invalshoek, panorama, mogelijkheid.
Ik was vanmiddag enorm dankbaar dat ik de mogelijkheid heb om te kunnen wandelen, samen met een vriend, op die 1,5m van elkaar, in de zon. En dacht ik aan mijn vriendin in Malaga die nu al bijna 30 dagen, elke dag, samen met haar 75+ huisgenoten, 5km door hun appartement rondjes loopt. En aan mijn bonuszoon in India, hem en zijn familie veilig wetend in een fijn huis in een miljoenenstad maar waar je nu juist liever niet buiten komt, omdat social distancing gewoon niet te doen is.
En dat geldt ook voor nog zovelen, in al die Afrikaanse landen waar ik ooit mocht vertoeven. Vandaag denk ik aan Jatta in Gambia, de vrouw naar wie ik mijn bedrijf heb vernoemd. Waar zou zij vandaag van dromen, wat zijn haar angsten, wat ziet zij nu voor zich, als toekomst?
En jij?
Hou het goed (maak mogelijk iets goed), hou het gezond en laat je hart niet op slot gaan.
